H έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, η καθιστική ζωή αλλά και η κακή στάση σώματος κατά την εργασία, αποτελούν παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε δυσλειτουργίες του νευρομυικού συστήματος και σε μυοσκελετικούς πόνους.
Η μείωση της αντοχής, της μυϊκής δύναμης και της ευλυγισίας επηρεάζουν σημαντικά τη λειτουργικότητα στην καθημερινότητα ενός ατόμου. Η μειωμένη λειτουργικότητα είναι ακόμη πιο έντονη σε μεγαλύτερες ηλικίες, όταν το σώμα εξασθενεί, αλλά και σε ασθενείς που αναρρώνουν από τραυματισμούς και ακολουθούν κάποιο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας.
Η θεραπευτική άσκηση αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στάδια της φυσικοθεραπείας ως μέσο αποκατάστασης, αλλά και πρόληψης. Ως θεραπευτική άσκηση ονομάζουμε εξατομικευμένα προγράμματα παρέμβασης, τα οποία προσαρμόζονται ανάλογα με τις ανάγκες, τις δυνατότητες και την παθολογία του εκάστοτε ασθενούς, με απαραίτητη προϋπόθεση της ενεργό συμμετοχή του ασθενή.
Στόχος είναι η βελτίωση των φυσικών δραστηριοτήτων, η επανεκπαίδευση τηςισορροπίας και βάδισης με απώτερο σκοπό την επαναφορά του ασθενούς σε καθημερινές εργασιακές και κοινωνικές δραστηριότητες.
Οι θεραπευτικές δραστηριότητες μπορούν να ωφελήσουν ανθρώπους κάθε ηλικίας και φυσικής κατάστασης, καθώς κάθε πρόγραμμα γίνεται υπό την επίβλεψη και τον προγραμματισμό του φυσικοθεραπευτή.
Εντυπωσιακά επίσης είναι τα αποτελέσματα σε ασθενείς που υποφέρουν από παθήσεις, όπως κύφωση, σκολίωση, οστεοαρθρίτιδα, αυχενικούς πόνους, αθλητικούς τραυματισμούς, σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου κ.α.