Πονοκέφαλος

Η κεφαλαλγία, ή πονοκέφαλος, αποτελεί πολύ συνηθισμένη παθολογία, με την εμφάνισή της να αυξάνεται σημαντικά τα τελευταία χρόνια και η οποία μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην καθημερινότητα του πάσχοντος ατόμου. Έως πρότινος, συνήθης μέθοδος για την αντιμετώπιση της κεφαλαλγίας ήταν η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής.

Ολοένα και περισσότερες κλινικές μελέτες όμως συνδέουν τον πονοκέφαλο με την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ο πονοκέφαλος μπορεί να εμφανίζεται στη μία ή και στις δύο πλευρές του κεφαλιού, να είναι χρόνιος ή επεισοδιακός, να είναι πρωτογενής (χωρίς υποκείμενη αιτία), να είναι δευτερογενής (να οφείλεται σε άλλο πρόβλημα υγείας ή σε εκτεταμένη χρήση φαρμάκων) ή να πρόκειται για κρανιακή νευραλγία.

Στην κατηγορία των πρωτογενών πονοκεφάλων ανήκουν η κεφαλαλγία τάσης (Τension Headache), η αθροιστική κεφαλαλγία (Cluster Headache), η ημικρανία, η ημικρανία με αύρα και ο χρόνιος πονοκέφαλος.

Ο πρωτογενής πονοκέφαλος μπορεί να είναι αποτέλεσμα στρες, κακού ύπνου, εκτεταμένης κατανάλωσης αλκοολούχων ποτών, σωματικής κούρασης, καπνίσματος, κρυολογήματος ή γρίπης, καταπόνησης των ματιών, ρινικής μόλυνσης, κατανάλωσης καφεΐνης, κακής στάση του σώματος κ.α.

Ο δευτερογενής πονοκέφαλος μπορεί να εμφανιστεί ως απόηχος παθήσεων όπως η ιγμορίτιδα, ο εγκεφαλικός όγκος, το ανεύρυσμα ή η μηνιγγίτιδα. Η κρανιακή νευραλγία είναι μια μορφή κεφαλαλγίας που εμφανίζεται στην οπίσθια πλευρά του κρανίου και μπορεί να προκαλέσει από έντονο πόνο έως και παροξυσμικά επεισόδια.

Η φυσικοθεραπεία αποτελεί συχνή μέθοδος αντιμετώπισης της κεφαλαλγίας, κυρίως στις κατηγορίες εκείνες που σχετίζονται με μυοσκελετική δυσλειτουργία της ανώτερης αυχενικής μοίρας και της κροταφογναθικής αρθρώσεως.

Σημαντικό ρόλο παίζει η σωστή αξιολόγηση και εντοπισμός της προέλευσης του πονοκεφάλου και ο συσχετισμός του με δυσλειτουργία της προαναφερθείσας περιοχής.

Στη συνέχεια, εφαρμόζονται μέθοδοι αποσυμπίεσης της περιοχής και ανακούφισης των συμπτωμάτων.

Κατόπιν της θεραπείας, συνίσταται παρακολούθηση του ασθενούς για κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να εξασφαλιστεί η διατήρηση των θεραπευτικών αποτελεσμάτων και να αποφευχθεί η επανεμφάνισή τους.