Ο χρόνιος πόνος θα μπορούσε να οριστεί ως «ένας πόνος χωρίς προφανή σκοπό που συνεχίζεται πέρα από το χρονικό διάστημα επούλωσης των ιστών». Τις περισσότερες φορές ο πόνος που παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα προκαλεί επιπλοκές, που με τη σειρά τους μπορούν να κάνουν τον πόνο χειρότερο και δυσκολότερο στην αντιμετώπισή του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που εμφανίζουν τα συμπτώματα του χρόνιου πόνου, ‘συνοδεύονται’ από πολλές εξετάσεις που περιλαμβάνουν ακτινογραφίες, μαγνητικές, εξετάσεις αίματος κ.α. – και οι οποίες δεν είναι ανάλογες με τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο ασθενής και δεν δικαιολογούν την έκταση του πόνου.
Η φυσιοθεραπευτική παρέμβαση βασίζεται στην ενημέρωση, στην επεξήγηση και στην εκπαίδευση. Η ενεργή συμμετοχή, η άσκηση και η κατανόηση το πώς λειτουργεί ο μηχανισμός του πόνου είναι βασικές προϋποθέσεις για την διαχείριση του χρόνιου πόνου.
Ένας φυσιοθεραπευτής μπορεί να αξιολογήσει και να εκτιμήσει τις ατομικές ανάγκες ενός ατόμου, παρέχοντας την κατάλληλη προσέγγιση. Σκοπός είναι η μείωση της συμπτωματολογίας, η βελτίωση της ποιότητας ζωής και η πρόληψη.
Η κατανόηση της φυσιολογίας του πόνου αλλάζει τον τρόπο, που οι άνθρωποι σκέφτονται για τον πόνο, μειώνει τον κίνδυνο της απειλής και βελτιώνει τη διαχείρισή του από αυτούς.