Το βραχιόνιο πλέγμα είναι το δίκτυο των νεύρων που εκτείνεται από την περιοχή του αυχένα, στο στήθος, τον ώμο και σε ολόκληρο το άνω άκρο μέχρι τα δάχτυλα και μεταδίδει μηνύματα από και προς το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Σε μία πιθανή βλάβη του βραχιόνιου πλέγματος, η νεύρωση του άνω άκρου γίνεται προβληματική. Τα συμπτώματα ποικίλουν ανάλογα με το μέγεθος της βλάβης και την περιοχή που έχει επηρεαστεί, οδηγώντας σε μια παροδική νευρική δυσλειτουργία μέχρι και στην πλήρη παράλυση του άνω άκρου.
Κακώσεις βραχιόνιου πλέγματος
Η εκδήλωση των συμπτωμάτων λόγω τραυματισμού εξαρτάται κυρίως από δύο παράγοντες: τη σοβαρότητα και το σημείο του τραυματισμού. Κάκωση προκαλείται όταν τα νεύρα έρχονται σε μεγάλη τάση, σχίζονται ή αποκολλώνται από τον νωτιαίο μυελό.
Τα ελάσσονος σημασίας τραύματα του βραχιόνιου πλέγματος είναι αυτά που προκύπτουν συνήθως από κάποια μορφή αθλητικής δραστηριότητας ή από κάποια απότομη κίνηση στην καθημερινότητά μας. Η εκδήλωση αυτών των αμυδρών συμπτωμάτων συνήθως διαρκεί μόνο για μερικά δευτερόλεπτα ή λεπτά, ίσως και για μερικές ημέρες. Οι άνθρωποι συχνά παραπονιούνται για μια αίσθηση καψίματος ή έναν οξύ διαπεραστικό πόνο που εντοπίζεται συνήθως κατά μήκος ή σε κάποιο σημείο του χεριού τους και μπορεί επίσης να ακολουθείται από μούδιασμα και αδυναμία.
Τα σοβαρότερα τραύματα του βραχιόνιου πλέγματος είναι κατά κύριο λόγο αυτά που οφείλονται σε περιπτώσεις έντονης πλήξης τα οποία συνήθως προκαλούνται από ένα ατύχημα με αυτοκίνητο ή μηχανή.
Οι ρίζες του βραχιόνιου πλέγματος μπορούν να αποκολληθούν ή να σχιστούν μερικώς ή ολικώς. Ένας σοβαρός τραυματισμός τέτοιου είδους πιθανότατα να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στην αισθητικότητα και την λειτουργικότητα του ατόμου, συνοδευόμενη από έντονους πόνους.
Μαιευτική παράλυση
Αυτού του είδους η παράλυση εμφανίζεται σε περίπτωση τραυματισμού του βραχιόνιου πλέγματος κατά τη διάρκεια του τοκετού. Ο τραυματισμός μπορεί να συμβεί σε μερικές ή ακόμη και σε όλες τις ρίζες των νεύρων, στις οποίες κατά τη διάρκεια του τοκετού ασκείται μεγάλη τάση που επηρεάζει τη μορφολογία τους.
Η μαιευτική παράλυση εμφανίζεται σε ποσοστό περίπου 0,1% -0,4% των γεννήσεων με υψηλή ομάδα κινδύνου να θεωρούνται τα βρέφη που δεν βρίσκονται στην αναμενόμενη θέση τοκετού και το υψηλό βάρος.
Η επανάκτηση των αρχικών λειτουργιών καθορίζεται από τη σοβαρότητα του τραυματισμού και το έλλειμμα της κίνησης. Τα νεογνά με ήπιο κινητικό έλλειμμα είναι λιγότερο πιθανό να έχουν μόνιμη δυσλειτουργία. Η πλειονότητα των βλαβών είναι καλής πρόγνωσης και συχνά επανέρχονται χωρίς καμία παρέμβαση. Άλλες περιπτώσεις ίσως να χρειαστούν κάποιες βοηθητικές παρεμβάσεις όπως αρκετές ασκήσεις που διεγείρουν τις κινήσεις, προκειμένου να αποφευχθούν μόνιμες βλάβες. Βρέφη που φέρουν πιο σοβαρούς τραυματισμούς, ενδεχομένως να χρειαστούν χειρουργικές επεμβάσεις.
Άλλες αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν κακώσεις του βραχιόνιου πλέγματος είναι η εφαρμογή ακτινοθεραπείας στην περιοχή, η παρουσία όγκων που μπορεί να ασκούν πίεση στα νεύρα ή ακόμα και φλεγμονή, η οποία με την σειρά της μπορεί να προκαλέσει βλάβη στους κλάδους των νεύρων.
Φυσικοθεραπεία
Η συμβολή των φυσιοθεραπευτών στην διαδικασία της αποκατάστασης είναι καθοριστική και απαραίτητη. Οι επαγγελματίες θεραπευτές αξιολογούν, θέτουν στόχους μαζί με τους ασθενείς και προγραμματίζουν το κατάλληλο πλάνο θεραπείας προσαρμοσμένο στις ανάγκες του πάσχοντα.
Η αποκατάσταση ξεκινά όσο το δυνατόν γρηγορότερα μετά τον τραυματισμό, καθώς η αργοπορημένη έναρξη θεραπείας, μπορεί να οδηγήσει σε επιπλέον δυσλειτουργίες, έντονο πόνο και σχηματισμό παραμορφώσεων στο άνω άκρο.
Σε σοβαρά τραύματα βραχιόνιου πλέγματος μπορεί να προταθούν, από τον γιατρό, χειρουργικές επεμβάσεις (μεταφορές νεύρων, μεταμόσχευση νεύρων, τενοντομεταθέσεις κ.α.), οι οποίες ακόμα, δεν είναι σε θέση να αποκαταστήσουν πλήρως την βλάβη που έχουν υποστεί τα νεύρα, αλλά βοηθούν στην επαναφορά κάποιων κινήσεων, εφόσον αυτό είναι εφικτό. Ο χειρουργός κρίνει την κατεύθυνση της επέμβασης ανάλογα τον τύπο της βλάβης και της παράλυσης. Η προσέγγιση αυτή, όσο γρηγορότερα εφαρμοστεί (ειδικά σε νέους ασθενείς) και όσο πιο άμεσα ξεκινήσει η αποκατάσταση, τόσο πιο ενθαρρυντικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει.
Η κατεύθυνση της αποθεραπείας προσανατολίζεται στην αποτροπή ενδεχόμενης μόνιμης βλάβης και στην επιστροφή των ασθενών στην πρωτύτερη λειτουργική τους κατάσταση. Η αποκατάσταση συμβάλλει στην σωστή διαχείριση των συμπτωμάτων, στην αύξηση ή στην διατήρηση του εύρος κίνησης, της δύναμης και της αντοχής, στην μείωση και στη διαχείριση του πόνου και στην ανάκτηση της λειτουργικότητας.
Οι ασθενείς πρέπει να είναι καλά ενημερωμένοι για την κατάστασή τους και για τις όποιες πιθανότητες να ανακτήσουν την ισχύ και την λειτουργικότητά τους. Οι φυσικοθεραπευτές συμβάλουν καθοριστικά στην ενεργή συμμετοχή των ασθενών στην διαδικασία της αποκατάστασης και στην βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.
